ເຮົາຕ້ອງຍອມຮັບວ່າການຢູ່ໃນສັງຄົມຍ່ອມມີການກະທົບກະທັ່ງເປັນເລື່ອງປົກກະຕິ. ບາງທີກໍເຮົາເຮັດໃຫ້ເຮົາ ແລະບາງທີເຮົາອາດເຮັດໃຫ້ເຂົາ ຈະເປັນຄວາມຕັ້ງໃຈຫລືບໍກໍຕາມ. ເຮົາອາດຈະເຄີຍປະສົບກັບຄວາມທຸກກາຍແລະໃຈຍ້ອນການກະທຳຂອງຄົນອື່ນໃນອະດີດຜ່ານມາ ແລະກໍຈະປະເຊີນຕື່ມອີກໃນອະນາຄົດຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້. ເຮົາບໍ່ສາມາດຈະໄປຫ້າມປາກຂອງຄົນບໍ່ໃຫ້ນິນທາ ດ່າ ຫລື ດູມິ່ນປະມາດເຮົາໄດ້ ນອກຈາກການຫ້າມໃຈຕົນເອງ. ຄຳນິນທາ ດ່າ ປະມາດຂອງຄົນອື່ນໆຖ້າສົມທຽບຄືຂີ້ ຍ່ອມເໝັນເປັນທຳມະດາ ແຕ່ຫລາຍຄົນກໍມັກຈະເກັບເອົາໄວ້ເປັນຂອງທີ່ລະນຶກ ແທນທີ່ຈະຮີບລ້າງອອກ ຄືກັບໝອງຕິດໜ້າຝາກ.
ການເກັບຄວາມທຸກທີ່ຜູ້ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງເອົາໄວ້ເປັນເລື່ອງບໍ່ສົມຄວນ. ຫລາຍຄົນຄິດວ່າໃຜກໍຕາມທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຈັບ ຈະຕ້ອງເອົາຄືນຢ່າງຊະສົມທັງຕົນທຶນແລະກຳໄລແລ້ວກໍເປັນການຫລີ້ນກັບຂີ້ຢ່າງບໍ່ຮູ້ຈົບ. ມີແຄ້ນຕ້ອງຊຳລະ ເຮົາບໍ່ແມ່ນພະເອກໜັງຈີນ ຊີວິດບໍ່ແມ່ນລະຄອນ ເຖິງມັນຈະຄ້າຍຄືກັນບາງສາກກໍຕາມ. ພວກເຮົາຄວນຮູ້ຈັກຄຳວ່າ ໃຫ້ອະໄພ ເພາະການໃຫ້ອະໄພ ຈະເຮັດໃຫ້ໂລກນີ້ມີຄວາມສຸກຫລາຍຂື້ນ. ການໃຫ້ອະໄພຍັງເປັນການສ້າງບຸນກຸສົນອັນໜຶ່ງ ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ລົງທຶນຍັງຫລາຍ. ເຮົາຄວນຄິດສະເໝີວ່າ ເມື່ອເຮົາກ້າໃຫ້ອະໄພແກ່ຄົນອື່ນ ຄົນອື່ນກໍກ້າທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພແກ່ເຮົາເຊັ່ນດຽວກັນ. ມັນຍຸຕິທຳແລະຄວນເຮັດບໍ?
No comments:
Post a Comment